Annual Parish Bazaar!!!
On Nov. 16th, 9 am -1:30pm
At St. Hedwig’s Church Hall
To shop, to eat & to meet, but mostly to have a great time in celebrating and supporting
our Polish culture and heritage in our community
Absolutely EVERYONE IS WELCOME.
The main prize valued $500.00,
with a variety of others prizes.
MODLITWY ZA ZMARŁYCH
W ciągu najbliższych dni, staniemy nad grobami tych, którzy odeszli, by istnieć ciągle w nas, choć w innym wymiarze. Świece, wieńce, wiązanki, kwiaty, to dużo, ale czy wszystko, co możemy ofiarować? To, dlatego Kościół daje nam listopadowy czas zamyśleń i refleksji.
Dlatego najbliższe dni są czasem intensywnej pamięci modlitewnej. Wypominki, celebrowane Msze święte − to duchowy dar, jaki możemy ofiarować tym, którzy sami sobie pomóc już nie mogą. Niech nie zabraknie tych szczególnych dowodów naszej pamięci.
Tegoroczna Msza św. w intencji wszystkich zmarłych odprawiona będzie w niedzielę 27 października, 2019. o godz. 14: 00 w kaplicy na Resurrection Catholic Cemetery, Whitby. Następnie, o godz. 16: 00 poświęcenie grobów na Thornton Cemetery, Oshawa.
Od 2 do 10 listopada zostanie odprawiona Nowenna 9 Mszy św. za zmarłych i różaniec oraz wypominki przez cały miesiąc listopada. Koperty wypominkowe można znaleźć na stolikach przy głównym wejściu do kościoła.Imiona zmarłych prosimy wypisać czytelnie.
Znicze nagrobkowe, tak jak poprzedniego roku dostępne są w kapliczce lamp wotywnych, przy głównym wejściu do kościoła.
PRAYERS FOR THE DEAD
The month of November is dedicated particularly to prayers for the dead. Let us remember our dearly departed through prayers, believing in the Communion of Saints.
* On Sunday, the 27h of October at 2:00p.m. in the chapel of Resurrection Cemetery in Whitby, there will be a Mass served for all of our dearly departed. Blessing of the graves at Thornton Cemetery in Oshawa will take place the same day at 4:00p.m.
* From the 2nd to the 10th of November a special novena of 9 Masses will be dedicated to the deceased, through the rosary and remembrances. The names of the dead should be written legibly on the special envelopes – which are placed on the tables by main entrance to the church.
„Różaniec to skarb, który trzeba odkryć” św. Jan Paweł II
„Nad brzegami Morza Martwego rośnie kwiat zwany różą jerychońską. Dziś można ją kupić w każdym kraju, także w Polsce. Wielki badacz roślin, Linneusz, dał jej nazwę „kwiat zmartwychwstania”, bo chociaż przez stulecia leży szara i zwinięta jak kłębek suszonych liści, to zaczyna się rozwijać, i zielenić, gdy tylko korzonki zanurzymy w wodzie. Nasze życie często jest podobne do owej róży. Odłóżmy na bok modlitwę, sakramenty święte, Biblię, a wnet staniemy się jak zeschły liść. Gdy zaś wezmę do ręki różaniec, życie moje nabiera rumieńców, barw, wszystko we mnie otwiera się na wieczność, na „drugi świat”, na Boga, na Matkę Najświętszą. Zaczynam iść we właściwym kierunku. Nagle życie moje, które wydało się ponure i szare jak zwiędły liść ma przed sobą cel, nabiera sensu. Tajemnice różańca oświetlają mi ten sens i cel – „dom Ojca”, „niebo”. Nie żyję na próżno!” ks. K.Siemieński
Nabożeństwa różańcowe są odprawiane w naszym kościele od poniedziałku do soboty.
Po porannej Mszy o godz. 8 AM, a wieczorem pół godziny przed Mszą św. o godz: 6:30 PM.
Wszystkich gorąco zapraszamy do wspólnej modlitwy.
Chrystus żyje. On jest naszą nadzieją, jest najpiękniejszą młodością tego świata. Wszystko, czego dotknie, staje się młode, staje się nowe, napełnia się życiem. Tak więc pierwsze słowa, które pragnę skierować do każdego z młodych chrześcijan, brzmią: On żyje i chce, abyś żył!
Zachęcamy do lektury posynodalnej adhortacji apostolskiej Ojca Świętego Franciszka – Christus Vivit
Ktoś, kiedyś napisał…
Krzyż nie miałby sensu,
gdyby nie Zmartwychwstanie,
a Zmartwychwstania nie byłoby,
gdyby nie Krzyż.
Wszystko ma swój czas i sens.
A tam, gdzie trudno pojąć,
jest miejsce na nasze zaufanie.
Niech światło Jezusa
świeci każdego dnia.
Życzymy Wszystkim parafianom i gościom, prawdziwego spotkania w sercu
ze Zmartwychwstałym Panem naszym Jezusem Chrystusem.
Niech wiara, nadzieja i miłość na nowo zakwitną w sercu i oczyszczą nasze serca Łaską Pana.
Lent 2019
Through the penitential season of Lent, Christians are invited each year to look deeply at the foundation of their life in Christ. Lent is a time to focus our so often dispersed attention, to cut away those things that distract us from considering what really matters in life. The great English writer, Monsignor Ronald Knox, once described Catholic education as an enterprise that allowed the students to “fly to the heart of things.” That is what Lent allows us to do: to fly to the heart of things.
Lent begins with ashes and ends with fire. The ashes we receive on Ash Wednesday are made from the palms that exemplify the fickleness of the human praise received by Jesus on Palm Sunday. “Remember that you are dust, and to dust you shall return.” Those words remind us that so many things we waste our time on are useless; they are not at the heart of things. Lent prepares us for the experience of the Easter Vigil, when we celebrate the new life in Christ which is at the heart of things, and which is symbolized by the Easter fire, and by the Easter candle, the sign of the light of Christ, which is ritually carried into the darkened church, which then becomes bright with light as we catch the fire from the candle, and share it with our neighbour.
In order to focus our attention in Lent, the Church invites us to engage in the practices recommended by Jesus in the Sermon on the Mount, in Chapter 6 of the Gospel of Matthew: prayer, fasting, and almsgiving. In this Lenten pastoral letter I would like to highlight a few ways in which we can respond to this invitation of Our Lord.
Certainly it is spiritually valuable to engage more earnestly in a life of prayer in this penitential season. There is no better time to receive the Sacrament of Reconciliation, and we can prepare for it by a daily examination of conscience, by making the Stations of the Cross, and by the constant practice of the Jesus Prayer: “Lord Jesus Christ, Son of the Living God, have mercy on me, a sinner.” Daily prayerful reading of a portion of the Bible, especially the Gospels and Psalms, will draw us closer to God, and illuminate the path ahead. And of course, until we see God face to face, there is nothing on this earth more important than the encounter with God in the Holy Sacrifice of the Mass, which is continued through time in Eucharistic adoration.
We can be so enslaved to our appetites, and to the things of this world, which are ultimately dust. Is it not sad that a most common way in which each of us is classified is as a “consumer”? Do I want to be remembered on my tombstone: “Here lies a consumer”? So often we think that our wants are our needs, and become slaves to our desires, weakening our will to control our appetites. In Lent we should fast in some way, so that we may become focused on what truly matters. The most obvious way is to give up some food or drink. But a more fruitful fast might be to cut back or eliminate some forms of social media, which can truly enslave us. In whatever way is most spiritually fruitful, we should do significant fasting in Lent.
Although prayer and fasting are surely important, this year I would like to emphasize the importance of almsgiving, which means a generous sharing with others, especially those in need. It may well be that the most valuable thing we can share is our time, for our lives are woven out of time, and when we give time generously to another, we give our very selves.
In this Archdiocese the primary way in which we engage in almsgiving is through ShareLife, in which we as a Catholic community reach out to care for the most vulnerable among us. As disciples of Jesus, when we make a sacrificial gift to ShareLife, we put our money where our mouth is.
One vitally important but not so well known way of making the love of Christ present in this suffering world is the Society of Saint Vincent de Paul. It was founded in 1833 in Paris by a 20 year old university student, Frederic Ozanam (1813-1853), who with his Catholic friends was trying to study the
faith, and to explain the Catholic faith in the anti-Catholic university world of their day. One antagonistic student challenged them: you talk so much about your faith, but where do we see you putting it into action? Frederic and his young friends took that challenge to heart, and in addition to prayer and religious study, they headed out into the streets of Paris, offering practical assistance to those in need.
In this they were guided by Sister Rosalie Rendu (1786-1856), a Daughter of Charity of St Vincent de Paul, who had much more experience in helping those in need than did the young university students. Frederic and his companions decided to found a Society named after St Vincent de Paul (1581-1660), who in his day had offered practical service to the slaves and others in dire need.
In his brief life of 40 years Frederic became a great scholar, and a loving husband and father, and his Society spread. Dr Joseph Painchaud, a Canadian studying in Paris, was one of the many students who joined the Society, and when he returned to Canada established it in Quebec in 1846. Dr George Muir was a member of the Quebec Conference of the Society, and when he moved to Toronto established it here at St Michael’s Cathedral in 1850. It has since spread throughout Canada. You can understand why I named our most recent parish “Blessed Frederic Ozanam Parish.” Frederic Ozanam was beatified by Pope John Paul at the World Youth Day in Paris in 1997, and Sister Rosalie was beatified in 2003.
The Society of Saint Vincent de Paul in our area is engaged in numerous endeavours that serve those in need, and which are funded not only by donations to the Society, but also by the municipal and provincial governments. It operates shelters for women, a prison apostolate, supportive housing, Community Homes and recovery programs and Community Stores. Each night the Society provides emergency, supportive, and long term housing for almost 300 people. They also run summer camps for girls (Marygrove) and for boys (Camp Ozanam) supported by the Archdiocese and ShareLife.
One most visible aspect of the mission of the Society of Saint Vincent de Paul is the way in which it cares directly for our neighbours in need in the parish. Over 1200 volunteers make over 28,000 home visits giving assistance with food, beds, clothing and basic supplies. They visit 18,000 children, and 25,000 adults, including those who are isolated, lonely, and suffering from mental health issues.
You may well see members of the Society at the doors of the Church after Mass soliciting donations. In our diocese each year over two million dollars is raised and distributed to those in need. I very strongly urge you to donate. In so many ways, the local conference of the Society reaches out in a most practical way to serve those who are suffering, and also, of course, as with Frederic and his young friends, offers a profound opportunity for the members to grow in holiness as disciples of Jesus. There are conferences of the Society in about half of our parishes. I want a vibrant conference of the Society of Saint Vincent de Paul to be active in every parish in this Archdiocese. I urge you to support generously the work of the Society and to become a member.
As we enter into the holy season of Lent this year we need to step back from the clutter and distraction of our lives, and fly to the heart of things, through prayer, fasting, and almsgiving. Two of the ways in which we can generously support our neighbours in need are ShareLife and the Society of St Vincent de Paul. May God give us the determination to put our faith into action by doing so.
Sincerely in Christ,
Thomas Cardinal Collins
Archbishop of Toronto
ODSZEDŁ DO WIECZNOŚCI KS. JÓZEF FURMAN
Z nadzieją Zmartwychwstania w Chrystusie informujemy, że dnia 8 stycznia 2019 r. w domu zakonnym w Puszczykowie odszedł do Pana śp. Józef Furman SChr – długoletni duszpasterz Polonii na kontynencie północnoamerykańskim.
Uroczystości pogrzebowe śp. ks. Józefa Furmana SChr odbyły się 11 stycznia (piątek) w Puszczykowie.
Ks. Józef Furman urodził 11 września 1933 r. w Dąbrowie (powiat poznański). Do Towarzystwa Chrystusowego wstąpił 14 sierpnia 1950 r. Pierwszą profesję zakonną złożył 1 września 1951 r. w Bydgoszczy, zaś dozgonną 1 września 1955 r. w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął 20 kwietnia 1958 r. z rąk ks. abpa Antoniego Baraniaka w Poznaniu. Po święceniach był wikariuszem w parafii pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Maszewie (1958-1959) oraz parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Szczecinie (1963). W latach 1959-1963 był sekretarzem Kurii Towarzystwa w Puszczykowie. W latach 1964-1966 pełnił posługę wśród Polaków w Australii (Bankstown). W latach 1966-2014 był duszpasterzem polonijnym w Ameryce Północnej: Bay City, Central Falls, San Antonio, Worcester, Wyandotte, Oshawa, Toledo, Sterling Heights, Chicago. Uczestniczył w Kapitułach Generalnych Towarzystwa w 1968 i 1983 roku. Był radnym Wice-Prowincji w USA, wice prowincjałem, ekonomem prowincji. W latach 2002-2014 duszpasterzował w parafii pw. MB Królowej Pokoju w Calgary. Od 2014 r. pełnił misję Towarzystwa w domu zakonnym w Puszczykowie.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie!
Nie było miejsca w gospodzie,
Kolęda ta łzy nam wyciska,
Czy w sercach naszych znajdziemy
Dziś miejsce na jego kołyskę?
Kołyskę dla Boga, co z nieba
Zszedł, lecz nie znalazł gościny,
Czy znalazłby ją dziś u ciebie,
W salonie wśród twojej rodziny?
I czy strudzony drogą,
Zgarbiony przez życia niedole
Wędrowiec znalazłby w twym domu,
W Wigilię swe miejsce przy stole?
A Jezus, co dziś narodzony
Do Szopki zaprasza każdego,
Więc pokłoń się mu i weź dary,
Co z Nieba nam zniósł dalekiego.
Wiesław Sadowiński
Toronto, Boże Narodzenie 2018 r.
